چقد خوبه که بارون بیاد و تو جات راحت باشه

باز دوباره می نویسم و دوباره تصمیم می گیرم پاکشون کنم. اما اینباراین کارو نکردم. ذخیرش کردم. و چون عزممو جزم کرده بودم که امروز بنویسم اینو پیاده کردم.

دیروز لب پنجره اتاقم نشسته بودم و داشتم بارونو نگا می کردم. جمله ی معروفم اینه که چقد خوبه که جات راحت باشه و بارون بیاد. یعنی تو ترافیک نباشی، دیرت نشده باشه، منتظر تاکسی و اتوبوسم نباشی. و بهترینشم اینه که تو خونه باشی و بارونو تماشا کنی. جوونی ترام دوس داشتم زیر بارون قدم بزنم اما دیگه الان از نگاه کردنش  لذت می برم. و حالا برای کشاورزا و باغدارا دعا کنی که برکت بیاد تو کشت و کارشون.

اگه با اون مخترعه می تونستم حرف بزنم قبل از حرفایی که می بایست با هم می زدیم حتمن بهش می گفتم یه چیزی کشف کن که آرزوهای تو فکرمو تبدیل به واقعیت کنه. اما دارم یه مخترعیو که بدون دستگاه و اختراع برام درست می کنه. اما فقط باید همش صبر کنی.

مخترع جون اینقد که من عجولم تو صبوری. یه کم از صبرت بهم دادی اما از عجله کردنام نبردی جاش. بی نهایت ...